به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران در پاسخ به نامه رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی درباره انتشار آگهی تربیت مددکار از سوی اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران بابیان اینکه «مبنای سازمان تبلیغات اسلامی در ورود به عرصه‌های تخصصی، اولاً بر اساس مشورت و همکاری با متخصصان آن عرصه‌ها شکل‌گرفته و مدل مداخله، بر اساس نقش‌های تبلیغی طراحی‌شده است و جریان‌های فرهنگی و تبلیغی متصل به سازمان، در جایگاه کنشگر متخصص قرار نمی‌گیرند». متن این پاسخ بدین شرح است:
با توجه به پرسش‌ها و ملاحظاتی که پیرامون برگزاری دوره مددکاری اجتماعی “حامی” برای شما عزیزان پیش‌آمده، اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران بر خود لازم می‌داند توضیحاتی را خدمت شما ارائه دهد. هرچند از انجمن‌های علمی و کنشگران این عرصه، توقع می‌رفت به‌جای صدور بیانیه‌ها و نامه‌نگاری‌ها و موضع‌گیری‌های رسانه‌ای، و نیز مراجعه به دیگر ارگان‌ها، ابتدا با برگزارکنندگان این دوره ارتباط می‌گرفتند و مطالب خود را در فضایی تخصصی و همدلانه مطرح می‌کردند.
اداره کل تبلیغات اسلامی استان تهران، با توجه به رسالت‌های سازمانی و انسانی و نیز تعهدی که نسبت به مسائل و مشکلات امروز مردم و جامعه دارد، در عرصه‌های متنوعی واردشده و تلاش می‌کند جریان‌های فرهنگی و تبلیغی را برای مددرسانی به فعالان عرصه‌های مختلف اجتماعی، ساماندهی کند. مبنای این سازمان، در ورود به عرصه‌های تخصصی، اولاً بر اساس مشورت و همکاری با متخصصان آن عرصه‌ها شکل‌گرفته و مدل مداخله، بر اساس نقش‌های تبلیغی طراحی‌شده است و جریان‌های فرهنگی و تبلیغی متصل به سازمان، در جایگاه کنشگر متخصص قرار نمی‌گیرند. همکاری با بخش‌هایی از وزارت بهداشت و انجمن‌های علمی پزشکی، گواهی روشنی بر این رویه در سازمان است.
طراحی و تدریس این دوره ۶ روزه (و نه ۶ ساعته) توسط اساتید متخصص و باسابقه رشته مددکاری اجتماعی انجام‌شده است و برگزیدگان، به دوره‌های تکمیلی دعوت خواهند شد. برگزارکنندگان این دوره، اولویت‌هایی برای گزینش متقاضیان دارند و حتماً دارندگان مدارک مرتبط و افراد دارای تجربه درزمینهٔ کاهش آسیب‌های اجتماعی، اولویت‌های قطعی در گزینش‌اند.
باوجوداینکه اطلاع‌رسانی وسیعی انجام‌نشده است، ۱۰ برابر ظرفیت دوره، تقاضا و ثبت‌نام انجام‌شده است که نشان از وجود مخاطبان فراوان برای استفاده از چنین دوره‌هایی دارد. قابل‌توجه آنکه درصد قابل‌توجهی از متقاضیان شرکت در دوره، دارای مدارک دانشگاهی در رشته‌های مددکاری اجتماعی، روان‌شناسی و مشاوره خانواده در مقاطع کاردانی تا دکتری هستند.
این دوره، هیچ تعهدی به ارائه مدرک ندارد و در اطلاعیه، صرفاً ارائه گواهی حضور، مطرح‌شده که این روال، حتی در مورد دوره‌های دوساعته هم معمول است. در مورد معرفی به نهادها، صدور معرفی‌نامه، طبیعتاً به درخواست افراد شرکت‌کننده خواهد بود و طبعاً مسئولیت پذیرش و به‌کارگیری دانش‌آموختگان نیز به عهده نهاد مقصد و بر اساس نیازسنجی و ارزیابی ایشان است.
جمعیت قابل‌توجهی از فعالان و کنشگران کاهش آسیب‌های اجتماعی، و خصوصاً مددکاری اجتماعی، تحصیلات آکادمیک مددکاری ندارند اما بااین‌حال، در انجام تعهدات خود، موفق هستند و مصداق اعلایی برای مددکاری به شمار می‌روند. بنابراین انحصار مددرسانی به مردم در دانش‌آموختگان رشته مددکاری، وجهی ندارد و فرصت‌های بسیاری را برای خدمت و نصرت مردم، از بین خواهد برد. البته واضح است در مقام پژوهش و تعلیم و ارائه راهکارهای درست تعامل با مددجو، حتماً صلاحیت و مرجعیت، باید با اساتید کارآزموده این رشته باشد که ما نیز به آن پایبند بوده‌ایم.
ظرفیت دوره “حامی” فقط ۳۰ نفر است. به خروجی‌های دوره نیز هیچ تعهدی برای اشتغال داده نشده و اگر فرصتی در سازمان تبلیغات برای خدمت ایجاد شود، به‌صورت جهادی و فی سبیل الله خواهد بود. بنابراین به لحاظ فرصت‌های شغلی، هیچ تعارضی با منافع دانش‌آموختگان این رشته برای اشتغال در فرصت‌های شغلی مرتبط با رشته تحصیلی‌شان نخواهد داشت.
امروز، تعداد زیادی از طلاب و روحانیون، در میدان‌های مختلف امدادرسانی به مردم، مجاهدانه و بدون چشم‌داشت، مشغول خدمت هستند و چه دوره حامی برگزار شود یا نشود، هرکجا که مردم نیاز داشته باشند، حاضر خواهند بود. خصوصاً که به‌حسب هویت اجتماعی‌شان، همواره مورد مراجعه مردم بوده‌اند و از ایشان جز این توقع نمی‌رود. حضور به‌موقع و در صف اول خدمت به مردم در سیل و زلزله و کرونا، گواهی صدق این ادعا در همین دو سه سال اخیر است.
حال چنین دوره‌هایی اگر بتواند آنان را در انجام وظایف طلبگی‌شان، ارتقاء دهد و با کمک دانش‌ها و مهارت‌های مکمل، قدرت اثرگذاری و خدمت آنان را افزون کند، واقعاً چه مانع و محظوری وجود دارد؟
امروز با توجه به شرایط اجتماعی ایران عزیزمان، نباید هیچ عاملی ما را در مرزبندی‌های غیرواقعی محصور کند و امکان اتصال و پیوستگی و هم‌عهدی برای اصلاح اجتماعی را از ما بگیرد. توقع ما از فعالان عرصه مددکاری اجتماعی این بود که برگزاری چنین دوره‌ای در سازمان تبلیغات را فرصتی برای توسعه و رشد مددکاری اجتماعی و نصرت و یاری مردم تلقی کنند و با همراهی با این سازمان، فرصت‌های بزرگ‌تری برای خدمت، خلق کنند.
فرصت هم‌سخن شدن با شما عزیزان را مغتنم می‌شماریم و توجه شمارا به این نکته جلب می‌کنیم که اگر امروز باوجود نیازهای فراوانی که به دانش‌آموختگان رشته مددکاری اجتماعی وجود دارد و کارآمدی و کارگشایی بیشتری که این رشته نسبت به دیگر رشته‌های هم‌سنخ در کاهش آسیب‌های اجتماعی دارد، چرا این رشته، هنوز جایگاه خود را نظام حکمرانی و ساختار علمی و میدان‌های اجتماعی پیدا نکرده است؟ آیا انجمن‌های علمی مرتبط، وظایف خود را در توسعه این رشته و ایجاد جایگاه بایسته آن انجام داده‌اند؟
به نظر می‌رسد انبوه نیازهای اجتماعی و از طرف دیگر تعداد بالای دانش‌آموختگان مددکاری اجتماعی که خواستار فرصت اشتغال و خدمت هستند، بازنگری و بازسازی در جامعه مددکاران اجتماعی را می‌طلبد. سازمان تبلیغات اسلامی استان تهران نیز مشتاق است در اتصال با این جامعه دلسوز و ارزشمند، فرصت‌های جدیدی را برای یاری وامداد به مردم عزیزمان، خلق کند.
در پایان، به احترام جامعه خدوم مددکاری اجتماعی و برای رفع نگرانی‌های پیش‌آمده اعلام می‌کنیم این دوره به‌عنوان «امدادگری فرهنگی و اجتماعی» تغییر نام می‌دهد.
ثبت دیدگاه