به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، کوروش زارعی «مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری» به مناسبت چهلمین روز درگذشت «حسن خصالی» از این هنرمند به‌عنوان مرد تعزیه و خادم اهل بیت و عاشق امام حسین یاد کرد و گفت «در باورم نمی‌گنجد که خصالی مهربان از بین ما رفته و دیگر کنار ما نیست تا از هنرش بهره‌مند شویم».
متن این یادداشت به شرح زیر است:
«انالله اله و اناالیه راجعون
دنیا چقدر کوتاه و بی‌ارزش است و انسان چقدر ناتوان و خرد که نمی‌داند تا چند لحظه و ثانیه دیگر در این دنیا هست یا نه. انسان با تمام پیشرفتی که دنیا پیداکرده است و با تمام احاطه‌ای که بر علم و علوم مختلف پیداکرده است. هنوز نتوانسته است و قطعاً نمی‌تواند بداند که تا چه زمانی زنده است و می‌تواند بر روی این کره خاکی بی‌ارزش همچون فرعون و فراعنه چنان گام برمی‌دارد که انگار تا ابد زنده است.
خوب است گاهی اوقات انسان به مرگ فکر کند و با خود حساب‌وکتابی داشته باشد که ببیند چه‌کاره است، یا به قول امروزی‌ها ببینید که با خودش چند چند است. آیا اگر همین‌الان حضرت اجل به سراغش بیاید و او را دعوت به لبیک حق گوید آماده است؟ چراکه اگر مأمور عروج انسان به دنیای باقی هر وقت سراغمان بیاید دیگر به ما فرصت نمی‌دهد که از او بخواهیم زمانی بخریم و بگوییم که آماده سفر نیستیم، وقتی حضرت ایشان به سراغمان آمد باید بی‌چون‌وچرا همه‌چیزمان را رها کنیم و با وی هم‌سفر شویم. پس چرا باید در این دنیای بی‌ارزش و تمام‌شدنی و عمر کوتاه دنیایی، قدردان همدیگر نباشیم، و به هم ظلم و جفا کنیم، به هم تهمت بزنیم، دروغ ببندیم و حق همدیگر را نادیده بگیریم، کلاه سر هم بذاریم و رفتارهای غیرانسانی باهم داشته باشیم.
مرگ ناگهانی و دردناک خصالی عزیز در اوج جوانی به ما نشان داد که مرگ از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و هر آن به سراغمان می‌آید. هنوز در باورم نمی‌گنجد که خصالی مهربان از بین ما رفته و دیگر کنار ما نیست تا از هنرش بهره‌مند باشیم. مردی شریف، خادم اهل‌بیت، عاشق امام حسین و تعزیه.
او به تعزیه با تمام وجود عشق می‌ورزید، او هرگز به دنبال خودنمایی در تعزیه نبود، به دنبال این نبود که در تعزیه شبیه‌خوان نقش اول باشد، درحالی‌که خیلی‌ها در این صنف به دنبال خودنمایی و منم منم هستند. آن‌قدر دنبال خودنمایی و منم منم هستند که به تعزیه و ثوابش فکر نمی‌کنند. به این فکر نمی‌کنند که دستگاه امام حسین جای منم منم کردن نیست، دستگاه امام حسین دستگاه عاشقی و خدمت و به خاک نشستن است، دستگاه خاک‌برسر ریختن است و باهم رفیق شدن، چراکه همه ما از خاکیم و باید روزی به خاک برگردیم. خصالی از این جنس هنرمند بود، او هرگز خود را هنرمند نمی‌دانست. او می‌گفت که این وظیفه ازلی‌اش است که همواره خاک درگاه دستگاه امام حسین و ذاکران و عزادارانش است و هیچ ادعایی دیگر جز این نداشت. هر وقت به او می‌گفتیم خصالی تعزیه‌داریم سر از پا نمی‌شناخت و قبل از اینکه بگوید چقدر پول‌داری و می‌دهی می‌گفت «چه خدمتی از من ساخته است» و خود را خالصانه در خدمت آن اجرا و تعزیه می‌گذاشت بی‌هیچ چشم‌داشتی و منتی.
خدا یا رحمت کند شمارا، خدایت تو را در جوار مولایت قرار دهد انشا الله، چقدر جایت اینجا در کنار ما خالی است، چقدر تعزیه برای آدم‌های خالصی چون تو نیاز دارد در این روزهای ناجوانمردی که جوانمردی را قی‌کرده است، چقدر جای توخالی است که آن لباس‌های عاشقی تعزیه که با خود همراه می‌کردی و در این مجلس و آن مجلس و به تن این‌وآن می‌کردی، آن لباس‌های زربفت و ما لذت می‌بردیم از آن‌همه صفا و عشقی که نثار تعزیه می‌کردی و با تمام وجودت به تعزیه خدمت می‌کردی.
مرگ ناگهانی و باورنکردنی‌ات غم بزرگی بر دل ما گذاشت که هرگز فراموشت نخواهیم کرد، ای خادم، ای هنرمند، ای ذاکر، ای عاشق حسین، ای مرد بزرگ، بدرود، بدرود تا روز دیدار، تا وصل به وصال حضر عشق، حسین بن علی علیه‌السلام در دیار عاشقی، انشا الله
برادر کوچیک شما کوروش زارعی
ثبت دیدگاه